پاسخ به شبهه برخی روشنفکران
قبل از اینکه ان مطلب را بنویسم در یک جلسه سخنرانی حضور داشتم که یک روشنفکر سخنرانی آن را بر عهده داشت و درباره امر به معروف و نهی از منکر سخن می گفت . در حین صحبت هایش یک شبهه را برای ما دانشجویان پیش آورد و از آن جا که ما در جایگاه شنونده بودیم به رسم احترام هم که بود حرفی نزدیم و مجالی نماند تا بتوانیم به شبهه اش جواب دهیم .
وی در سخنرانی خود به این موضوع پرداخت که امر به معروف شرایطی ، مراحلی و روشی را داراست . وی در حین همین مراحل بود که گفت جامعه ما جامعه اسلامی است ، رئیس صدا وسیما و فلان شخص زیر نظر رهبری است واز سوی ایشان منصوب می شود دیگر مسئولین نیز به طور غیر مستقیم توسط مردم انتخاب می شوند پس چه جای انتقاد است که برخی از ما ( شما بخوانید دانشجویان انجمن های اسلامی ) بدون تخصص و تسلط کامل بر موضوعی انتقاد می کنید و حیثیت فردی که که به استنباط شما کار صحیح را انجام نداده ، زیر سوال می برید ؟
در پاسخ به این چنین روشنفکران متفکرالعقولی باید بگویم که معیار ما در تشخیص خوب و بد هوای نفس نیست معیار ما قرآن ، سیره ی پیشوایان و کلام رهبری است در ضمن کسانی که از سوی رهبری منسوب کار در جایی می شوند و یا مردم آنها برای بر عهده گرفتن امورشان انتخاب می کنند هرگز به معنی معصوم بودن آنها نیست . درادامه باید بگویم که اگر آن ها کار یا عمل اشتباهی می شوند به معنی زیر سوال رفتن مقام معظم رهبری نیست ، چرا که آن مسئول لیاقت اعتماد رهبری و مردم را نداشته است . مثال بارز ما در این زمینه ساخت فیلم « یک خانواده محترم » با هزینه ای کلان در صدا وسیمای کشور خودمان است و با وجود اینکه رئیس صدا و سیما از سوی مقام معظم رهبری منصوب می شوند اما اشتباه ایشان یا زیر دستانشان در مجوز دهی و ساخت چنین فیلمی هیچ ایرادی را متوجه مقام معظم رهبری نمی کند بلکه ایشان یا زیر دسانشان لیاقت چنین اعتمادی را نداشته اند .
